Przestrzenne i jakościowe rozpoznanie problemu kolizji drogowych ze zwierzętami jest kluczowe z punktu widzenia identyfikacji zapalnych punktów umożliwiających następnie zaprojektowanie i wdrożenie odpowiednich rozwiązań minimalizujących to zjawisko. Badania dotyczące różnych grup kręgowców wykazały, że kolizje nie występują losowo, a są skoncentrowane w przestrzeni i czasie.
Natężenie ruchu oraz prędkość są podstawowymi czynnikami kształtującymi prawdopodobieństwo wystąpienia kolizji. Istotne w tym kontekście są również struktura krajobrazu oraz elementy infrastruktury drogowej. Kolizje drogowe występują często na przecięciu określonych, preferowanych przez zwierzęta siedlisk, takich jak żerowiska lub miejsca rozrodu określonych gatunków lub grup zwierząt. W ten sposób układ przestrzenny dróg, krajobrazu i siedlisk odgrywa zasadniczą rolę przy określaniu punktów zapalnych.
Badania prowadzone wzdłuż obwodnicy Trójmiasta wykazały, że do kolizji ze zwierzętami dochodziło najczęściej na odcinkach z dużą liczbą leśnych płatów, większą łączną długością skrajów lasu oraz na krętych odcinkach dróg. Liczba kolizji była mniejsza w obszarach zabudowanych oraz trawiastych, na odcinkach wzdłuż ogrodzeń, zjazdów oraz wiaduktów. Sekcje dróg, gdzie występuje wysokie ryzyko kolizji (w tym z udziałem dużych gatunków) zlokalizowane są w rejonach, gdzie obwodnica przecina obszar silnie zalesiony, wykorzystywany przez ssaki jako korytarz migracyjny między pofragmentowanymi kompleksami leśnymi.
Najczęstszymi ofiarami na obwodnicy Trójmiasta były: dzik Sus scrofa (31%), lis Vulpes vulpes (27%), sarna Capreolus capreolus (21%) oraz borsuk Meles meles (13%). Powyższe badania nie obejmowały małych ssaków (np. kuna czy jeż), jak również pozostałych grup kręgowców.
Opracowanie: Karol Kustusch