Tematyka śmiertelności ptaków ze szklanymi powierzchniami znana jest od dawna zarówno w literaturze naukowej (Biber 1994; Hager i in. 2008; Klem 2009) jak i prasie codziennej. Znana, ale ignorowana, niestety również przez samych przyrodników w tym ornitologów. Dane wskazują na to, że śmiertelność ptaków w wyniku kolizji z szybami jest drugim po utracie siedlisk czynnikiem ograniczającym liczebność ptaków (Klem 2009; Machtans i in. 2013).
Śmierć w wyniku kolizji z szybami rocznie ponosi około milion osobników ptaków (Klem 2009). Jednak w tych szacunkach nie zostały uwzględnione niewielkie szklane powierzchnie takie jak np. szklane wiaty przystanków. Tymczasem z naszych dotychczasowych badań wynika, że każdy szklany przystanek jest przyczyną śmierci jednego osobnika. Mogłoby się wydawać, że te niewielkie szyby (zwykle o wymiarach 190x120cm) zajmując niewielką część środowiska ptaków nie powinny mieć na nie większego wpływu. Szyby są jednak dla ptaków niebezpieczne bez względu na powierzchnię jaką zajmują. Wielkość jest ponadto czynnikiem względnym. To co dla nas wydaje się małe dla ptaków jest wielką szklaną powierzchnią.
Nasze działania mają na celu ochronę ptaków przed kolizjami ze szklanymi wiatami przystanków. Aby nasze działania stały się możliwe na większą, ogólnopolską skalę i tym samym skuteczne potrzebujemy wsparcia wielu Obserwatorów. Naszym celem jest pokazanie problemu kolizji ptaków z szybami i sprawienie aby szklane powierzchnie stały się widzialne również dla ptaków.
Link do serwisu: https://szklanepulapki.pl/
Autorki projektu: dr Ewa Zyśk-Gorczyńska i dr Agnieszka Tomalka-Sadownik
Źródło: szklanepulapki.pl