Wiadomości

Zalecana prędkość pojazdów w porze nocnej – na przykładzie doświadczeń z Tasmanii.

Jednym z rozwiązań zmniejszających ryzyko występowania kolizji drogowych ze zwierzętami może być ograniczenie prędkości pojazdów na wybranych odcinkach dróg. Jednak aby środek ten był skuteczny, zalecana prędkość musi pozostawiać kierowcy odpowiedni margines czasu niezbędny na dostrzeżenie zwierzęcia i wyhamowanie pojazdu.

W eksperymencie przeprowadzonym na Tasmanii badano reakcje 18 kierowców pod kątem dystansu z jakiego kierowcy dostrzegali zwierzę na drodze w warunkach nocnych (dystans reakcji). Na użytek eksperymentu wykorzystano egzemplarze wypchanych zwierząt należących do 9 gatunków. Łącznie wykonano 339 testów badających reakcję kierowców. Dystans reakcji kierowców różnił się podczas jazdy z wykorzystaniem świateł drogowych (tzw. świateł długich) i świateł mijania. Jak nietrudno się domyślić lepsze wyniki osiągano z użyciem świateł drogowych.

Dystans reakcji był najkrótszy w przypadku diabła tasmańskiego Sarcophilus harrisii – niewielkiego drapieżnego ssaka. Przyczyną jest czarne ubarwienie sierści tego gatunku, co utrudnia jego dostrzeżenie w warunkach nocnych. Dystans reakcji z wykorzystaniem świateł drogowych wynosił średnio 60,8 m, a w przypadku świateł mijania 33,9 m. Koresponduje to z prędkością umożliwiającą bezpieczne zatrzymanie pojazdu odpowiednio 54 km/h i 38 km/h.

Największy dystans reakcji, wynoszący analogicznie średnio 116 m i 50,4 m, wykazywali kierowcy w przypadku pojawienia się na jezdni zająca szaraka Lepus europaeus (gatunku introdukowanego do Tasmanii). W tym przypadku prędkość umożliwiająca bezpieczne zatrzymanie pojazdu wynosiła odpowiednio 83 km/h i 48 km/h. Dystans reakcji kierowców zależał bardziej od umaszczenia zwierząt niż od ich wielkości.

Powyższy eksperyment sugeruje ograniczenie prędkości poniżej 80 km/h na odcinkach dróg przecinających cenne ostoje zwierząt oraz gdzie do kolizji ze zwierzętami dochodzi najczęściej.

 

Źródło: Alistair J. Hobday. 2009. Nighttime driver detection distances for Tasmanian fauna: informing speed limits to reduce roadkill. Wildlife Research 37(4) 265–272.

 

Opracowanie: Karol Kustusch